Overweldigend, maar soms ook saai en monotoon. Stilte, maar ook storm! Rust en ruimte, maar ook bijna eindeloze industrieterreinen. In juli fietsten we met zo’n 100 fietsers in drie weken langs de gehele Waddenkust, zo’n 1200 kilometer van Texel naar Esbjerg in Denemarken. Om aandacht te vragen voor de bedreigingen voor het Wad: zeespiegelstijging door de klimaatcrisis, gas- en zoutwinning, lozingen van afvalwater en industrie, heel veel industrie. 

Onderweg werden we getroffen door de schoonheid, de dynamiek en de oerkracht van het Waddengebied. Maar ook door de gigantische gevolgen voor het Wad van ‘onze’ westerse consumptiemaatschappij. Van boorinstallaties tot chemische fabrieken, van megagrote containerschepen tot smeerpijpen die troep lozen in de zee: het is allemaal te vinden in, op en langs het Wad.

Waar we ook kwamen, overal langs de Waddenkust zijn er mensen die zich zorgen maken over de gevolgen van al die menselijke activiteiten. Die in verzet komen tegen de grove aantastingen van dit unieke Werelderfgoed-gebied. Die protesteren; tegen gasboringen, tegen terminals voor vloeibaar gas, tegen mega-windturbines direct langs de Waddenkust. We troffen wetenschappers die zich zo’n zorgen maken over de klimaat- en biodiversiteitscrisis dat ze hun kinderen eigenlijk niet durven te vertellen hoe erg het nu al gesteld is met de opwarming van de aarde en de gevolgen voor de Waddenzee.  

Maar we troffen vooral ook mensen die zich verbonden voelen met het Wad, die deze ‘laatste’ wildernis in hun hart hebben gesloten. Die zich realiseren dat wij als mens niet boven de natuur staan, maar er onderdeel van zijn. Die weten dat wij als mens niet kunnen bestaan zonder die natuur. En we troffen het Wad: de vogels, de zeehonden, de krabbetjes en pieren, de geulen en de slenken. De dijken en de stranden, de duinen en drijvende veenweides. 

Met onze tocht willen we het Wad een stem geven. Een stem die nog altijd onvoldoende wordt gehoord en wordt overschreeuwd door de harde roep om economische groei. Die schreeuw is zo hard dat het Waddengebied haar status als UNESCO Werelderfgoed dreigt te verliezen. Daarom stopt onze tocht niet na drie weken fietsen langs het Wad. Wat we gaan doen? Daarover later meer!