We fietsen in 24 uur naar Den Haag, weer of geen weer. En slapen doen we vannacht even niet. Het moet toch ook een beetje een uitdaging zijn, deze tocht van zo’n 220 kilometer. De tocht bestaat uit drie etappes: 1) Ternaard – (Harlingen) – Anna Paulowna, 2) Anna Paulowna – Beverwijk, 3) Beverwijk – (Scheveningen) – Den Haag. Deelnemers kunnen de hele route mee fietsen of een etappe. De startpunten zijn goed bereikbaar met het openbaar vervoer.

 
We worden op onze tocht gesteund door een stevige crowdfunding (dank!), Milieudefensie (groepenloket) en de Waddenvereniging. Mede daarom hebben we met Lutz Jacobi afgesproken dat er enkele persmomenten zullen zijn. Lutz komt, wegens tijdgebrek, helaas met de auto. Gelukkig fietsen er vier enthousiaste medewerksters van de Waddenvereniging mee.

Het is pittig, de eerste etappe. De persmomenten kosten meer tijd dan verwacht. Dirk en ik ontmantelen de vuurtoren, omdat deze teveel wind vangt. We houden weinig tijd over voor onze vegan maaltijd in Harlingen bij de Waddenvereniging op kantoor. Geheel bereid door de buurvrouw van Dirk: Sanne van MamaSan. Volgens mij werden er vingers afgelikt.

 
Daarna is het een klein stuk naar de bus bij de Afsluitdijk. Jan, die al onze fietsen transporteert en ook bij alle stops er is met eten en drinken (dank!), staat al klaar om het vervoer in goede banen te leiden. Eerder hebben we overwogen om met een grote zeilboot van Harlingen naar Den Helder te varen, maar dat bleek niet haalbaar en Jans truc rijdt op blauwe diesel. Jammer dat de afsluitdijk nog niet toegankelijk is voor fietsers, want een avondlijke rit daaroverheen had ik super gevonden.

Van Den Oever fietsen we naar Callantsoog, en stoppen we in Anna Paulowna voor een geweldige maaltijd bij het station: Tara van Tara’s Keuken. Wederom vegan. Zelden smaakte lasagne zo goed. Hierop kunnen we de nacht in.
Met een paar onverwachte extra kilometers omdat (natuurlijk!) de pont ‘s nachts niet vaart, komen we aan in Callantsoog. Jan staat klaar met drinken. Het grootste deel van de groep gaat Loudi haar wens in vervulling brengen: in zee zwemmen. Om alles nog pittoresker te maken piep de volle maan achter de wolken vandaan. Met een kreet, die aan de andere kant van het duin door enkele achterblijvers te horen is, nemen de fietsers een verfrissende plons.

 
Dan volgt een prachtige tocht door het Hollands duingebied. Het is maar goed dat we onze fietsen allemaal verlicht hebben. Het is een prachtig gezicht die stoet door het landschap. We hebben een paar goede fietsgidsen op kop. Onderweg hebben we nog een pitstop voor eten en drinken (Jan!). In de vroege ochtend fietsen we Beverwijk in. Ook daar krijgen we op het station weer een fijne maaltijd (ca. 07.00 uur) uit Tara’s Keuken. Dirk en Loudi staan de pers uitgebreid te woord. Er komt een nieuwe fietser bij de groep.

We rijden door het industriële gebied van Tata Steel naar station Zandvoort waar meer fietsers aansluiten en we van sommige afscheid nemen. Een west-zuidwester wind trekt over het duin. Voor sommigen is het inmiddels een pittige tocht aan het worden. Gebrek aan nachtrust gaat langzaam haar tol eisen. De groep valt uiteen, mede omdat er onrust ontstaat over het op tijd in Den Haag aankomen: voorafgaand (15 uur) aan het vonnis (16 uur). Er zijn vlotte en minder vlotte fietsers. Besloten wordt om een kopgroep in ieder geval vooruit te laten gaan. De mensen die het moeilijk hebben worden uit de wind gehouden, het duin opgeduwd. Uiteindelijk willen we allemaal ons doel bereiken. Grappig genoeg halen de achterste fietsers weer een snellere groep in, omdat daarin een lekke band gereden is. Het lijkt wel een harmonica, onze fietsgroep.

Maar de beloning is groot: in Scheveningen op het strand (ca. 12.30 uur) krijgen we een geweldige vegan maaltijd van Debbie, Loudi’s moeder, en vrienden. Menig een neemt een duik in het water. De zon schijnt volop. We leggen de vuurtoren bij Jan op de wagen.
We komen in twee delen aan bij de rechtbank in Den Haag alwaar we (twee keer) met feestelijk gejuich worden onthaald door Donald Pols en Roger Cox en veel pers. Uit handen van Dirk, maar namens alle fietsers, overhandigt hij een stormlamp met brandende kaars aan Donald. We hebben het waddenlicht meegenomen en hopen dat het een helder licht doet schijnen in deze oliezwarte rechtzaak. Klaar voor de foto komt Lutz Jacobi met een fiets aan de hand tussen ons in staan.

Wachtend op de uitspraak van de rechter fietsen enkelen naar het Catshuis waar de klimaatwake wordt gehouden. Dat hadden we beloofd en dat doen we dan ook. We zijn op tijd terug om het vonnis te horen. En wat een vonnis! De rechter stelt de eisers ten dele in het gelijk en Shell heeft nu een probleem aan de broek hangen en moet dat oplossen. Zelden heb ik iemand zo blij gezien als Donald Pols. Wat een strijd, wat een goede advocaat, wat een geweldig team daaromheen. Dat er hier-en-daar een traantje gepinkt werd, dat lijkt me duidelijk. En dat was zeker niet vanwege de vermoeidheid, want die was in een klap verdwenen.